Het feest van Heelheid II

Het feest van Heelheid II

Mijn voorgaande blog is vanuit een impuls ontstaan toen ik http://www.4directionssundance.com/ zag.
Deze Sundance is geïnitieerd door een vrouw en wordt verder gedragen door vooral vrouwen.
De missie is: "Wokini Through supporting the energetic shift from masculine to feminine energy. " Wokini betekent zoveel als: Nieuw leven, een leven in vrede en geluk. Ik miste iets op de site ten aanzien van mannen en daar heb ik en een andere man in voorzien door een stuk aan te bieden.

Daarnaast heb ik het geplaatst op eigen pagina's en in de Facebook groep https://www.facebook.com/groups/ikkiesvoorLiefde/.

Onder mijn post ontstond een mooie gedachtewisseling waarin ik werd uitgedaagd nog verder te kijken, vooral naar mezelf in dit proces. Mijn achtergrond werd daarmee helderder ten opzichte van een aantal generalisaties die ik in het stuk voor de 4 DirectionsSundance heb neergelegd.

Delen van mijn bijdrage aan het gesprek heb ik bewerkt om nu en hier als blogpost te plaatsen.

Het spel in man-vrouw energie boeit me mateloos, is prachtig om te beleven en soms onnavolgbaar kronkelig.  Wrijving ontstaat daar waar ik tegenstelling ervaar tussen verwachtingen die de ander móét inlossen en mijn eigen authentieke verlangens.
Verlangens waar de ander vrij is daar al dan niet in mee te gaan. Als verwachtingen uitkomen is dat min of meer vanzelfsprekend met een voorwaardelijk scherp randje, als verlangens ingevuld worden is dat hemel op aarde.

Het leren daarmee om te gaan zie ik als een gezamenlijk proces. De man in mij zoekt daarvoor bedding in saamhorigheid en verbinding met andere mannen. Een mannelijke kwaliteit die slechts weinig vrouwen ooit van mannen te zien krijgt. Deze kwaliteit heeft de namelijk de neiging om als sneeuw voor de zon te verdwijnen zodra er een vrouw in beeld komt.

Het beeld van de universele man en de universele vrouw die een buiging voor elkaars (eigen) wijsheid maken is wat mij voor ogen staat.
Ik begin daarbij bij mezelf, met mijn eigen onderzoek en groei. Mijn buiging voor de Godin ontstaat daar waar ik de vrouw en de vrouw mij kan zien en horen in eigen inzichten en waarheden. Zonder daar bij elkaar iets overheen te hoeven leggen van het eigene.

Dat is een proces en ik ben goed onderweg. Al mag ik wel zeggen dat hoe dichter bij iemand is hoe lastiger het kan worden. Buigen voor de conductrice of voor de buurvrouw is anders dan voor mijn lief. Daar zijn de grootste lessen te leren.

De essentie voor  mij is de balans tussen de Godin en God van Liefde.

Verlicht ben ik niet en zo mag ik leren omgaan met openen en sluiten van mezelf en de ander.
 Ik ervaar dat soms als verwarrend, soms als pijnlijk. Steeds meer zie ik wat van mij is en wat van de ander. Dat lijkt zo'n makkelijke uitspraak, waarvan de valkuil is om in een automatisme alles bij de ander neer te leggen.

Met vallen en opstaan ben ik in bewustzijn gekomen dat als ik iets aan een ander kan teruggeven er altijd evenveel overblijft voor mezelf om van te leren. Vaak worden daarmee de rafelige kanten van mijn essentie uit de schaduw gehaald.

Ik ga er vanuit dat alle energie een tegendeel heeft. Licht en donker, pijn en welbehagen, verdriet en geluk. Zo ook dan de dominantie en subversie tussen mannen en vrouwen. De patronen die voor frictie tussen mannen en vrouwen zorgen houden elkaar in stand als twee gelijke delen. De magneet die langs een kant versmelting geeft en langs de andere afstoting.
Om die patronen te transformeren is langs beide zijden veel vertrouwen, compassie en inschikkelijkheid nodig. En dat is nog niet zo eenvoudig.

Vanuit mannen perspectief zal er vooreerst veel toe-gegeven mogen worden. En dat is niet altijd 's mans sterkste eigenschap.
Ik probeer mannen daarin aan te spreken, zoals in mijn blog voor de 4DirectionsSundance. Vreemd genoeg (?!?) overtreft de resonantie die mijn schrijfsel vindt bij vrouwen die van mannen. Het blijft wat stil bij mannen en dat is interessant. Zijn ze oneens? Hebben ze er een staart van gekregen? Of op de p*k getrapt? Ik weet het niet.